Najważniejsze techniki aktorskie o których musisz wiedzieć

Znalezienie własnej drogi aktorskiej nie musi być trudne. Istnieje wiele technik aktorskich, którymi można podążać. Przedstawiamy kilka metod, które należą do fundamentów aktorstwa psychologicznego i ukształtowały wielu znakomitych, współczesnych aktorów.

Najważniejsze techniki aktorskie, o których musisz wiedzieć

Znalezienie własnej drogi aktorskiej nie musi być trudne. Istnieje wiele technik aktorskich, którymi można podążać. Przedstawiamy kilka metod, które należą do fundamentów aktorstwa psychologicznego i ukształtowały wielu znakomitych, współczesnych aktorów.

Metoda Stanisławskiego – A co gdyby…?
Konstantin Stanisławski na nowo odkrył techniki aktorskie. Jego metoda polega na połączeniu emocji aktora z emocjami postaci. Najprościej rzecz ujmując, należy szukać odgrywanej postaci w sobie. W tym celu najpierw należy poznać bohatera, zbadać to, co wpłynęło
na podejmowane przez niego decyzje, aby lepiej go zrozumieć. A później po prostu spróbować poczuć te emocje.
Najbardziej znana zasada tej metody brzmi “magiczne jeśli”. W skrócie, aktor ma świadomość, że w głębi w duszy nie wierzy w prawdziwość tego, co dzieje się podczas sceny, co stanowi naturalną przeszkodę w jego pracy.

Ale jeśli… znalazłby się w takiej sytuacji, to jak mógłby się zachować?

Taka myśl zdecydowanie pobudza do działania w pewnych okolicznościach założonych,
o których mówił Stanisławski, czyli mówiąc prosto: w fabule scenariusza.

Metoda Lee Strasberga – Poczuj to sam
Lee Strasberg odwrócił do góry nogami myśl, że aktor powinien zrozumieć bohatera w ramach fabuły i próbować wczuć się w jego sytuację. Stwierdził, że aktor musi w sposób dosłowny odnaleźć w tzw. procesie podstawienia wydarzenia ze swojej przeszłości.
Jedno z najważniejszych założeń tej metody to ćwiczenie pamięci emocjonalnej,
czyli wspominanie sytuacji z przeszłości. Jeśli np. aktor odgrywa postać, która doświadcza straty ojca, powinien odwołać się do własnej straty np. innej, bliskiej osoby. Warto zaznaczyć, że metoda Strasberga wywołała sporo kontrowersji. Z tego powodu jako granicę bezpieczeństwa twórca ustanowił wydarzenia sprzed min. 7 lat.

Metoda Adler – Użyj wyobraźni
Stella Adler skrytykowała metodę Strasberga za zbyt osobisty i emocjonalny charakter takiego rodzaju aktorstwa. Metoda Adler opiera się na tym, aby wykorzystywać ćwiczenie gimnastyki umysłu, bo wyobraźnia to najcenniejsze narzędzie aktora. A później po prostu… działać,
bo bohater i jego historia rozwija się przede wszystkim dzięki dokonywanym czynom.
Inspirując się metodą Adler warto również wczytać się w scenariusz, szczegóły otoczenia
i przedstawionej rzeczywistości, bo każdy detal ma znaczenie i może wpływać na to, jak może postąpić bohater.

Metoda Meisnera – Akcja – Reakcja
Technika Sanforda Meisnera pogłębia to, w co wierzyła poprzedniczka: najważniejsze
w aktorstwie jest działanie. Tekst powinien być przez aktora chłodno wystudiowany, a emocje stanowią reakcję na działania drugiego aktora. Twórca nie przypisywał zatem wielkiej wagi wytworzonym wcześniej emocjom, ale opierał się na impulsach aktorskich, które dzieją się podczas sceny. Takie podejście pozwala na spontaniczność, improwizacje i odgrywanie jednej sceny w nieskończonej ilości wersji.

Wybór odpowiedniej techniki aktorskiej, jest kwestią bardzo osobistą. Bez wątpienia warto spróbować najpopularniejszych metod, a następnie zdecydować, która jest najbardziej odpowiednia dla Ciebie i iść w tym kierunku. Pamiętajmy też, że metody także ewoluują wraz ze zmieniającym się kinem i teatrem. Sam Stanisławski rozwinął swoją technikę, ponieważ uznał, że ówczesne aktorstwo koncentrowało się tylko na fizyczności, nie poświęcając zbyt wiele uwagi psychologii postaci. Trzeba szukać siebie…